FEMINIST VS THE EXISTENTIAL I

Dit was mijn afstudeerproject. Het begon met confronterende zelfportretten. Ik had deze gemaakt want ik dacht dat ik eigenlijk alleen maar dunne mensen kon tekenen. En ik wilde mijn eigen lichaam accepteren, misschien wel vet ‘mooi’ maken. Ik kwam erachter dat dit voor mij op dat moment onmogelijk was. Hier splitste ik mezelf op in twee identiteiten: De Feminist, die bewust is van het absurde schoonheidsideaal, en De Existentiële ik, die juist in het schoonheidsideaal wil passen. Ik onderzocht deze discrepantie tussen mijzelf. De Feminist, die beelden van vet ‘mooi’ maakt en De Existentiële ik, die zelfportretten maakt in de meest lelijke poses die ik kan verzinnen. Aan het einde maakte ik een muurschildering met deze twee identiteiten. Ik wilde de spanning tussen deze identiteiten groter maken. En eigenlijk op die manier iedereen laten weten dat het oké is om niet de idealen te leven waar je zo hard in wil geloven.

This was my graduation project. It started with very confrontational self-portraits. I made these after I realised I had only been able to paint thin bodies. I wanted to accept my own body, I tried to make fat beautiful. Realising I wasn’t able to make this shift in such a short time, I split into two identities: the Feminist, who is aware of the absurdity of the beauty ideal, and the Existential Self, who just wants to live up to the beauty ideal. I researched this discrepancy between my identities. The Feminist, who makes images of fat and makes it ‘beautiful’ in a way, and the Existential Self, who makes self-portraits in the ugliest poses she can think of. At the end of the project I made a wall painting with these two identities. I wanted to create tension between them, and let myself and everybody else know that it’s okay to be vulnerable and you don’t always have to live the ideals that you believe in.